Dictionary of Greek. 2013.
τετρ(α)- — ΝΜΑ, και βοιωτ. τ. πετρα και θεσσαλ. τ. πετρο , Α α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, το οποίο ανάγεται στο αριθμητικό τέσσερεις (για τη μορφή βλ. λ. τέσσερεις) και σημαίνει ότι αυτό που δηλώνει το β συνθετικό είναι,… … Dictionary of Greek
τετρασθενής — ές, Ν (για χημικά στοιχεία) αυτός που ενώνεται με τέσσερα άτομα υδρογόνου ή άλλου μονοσθενούς στοιχείου για σχηματισμό κορεσμένης ένωσης, αυτός που έχει σθένος τέσσερα, αλλ. τετρατομικός. [ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α) * + σθενής (< σθένος). Η λ. είναι … Dictionary of Greek
τετρατομικότητα — η, Ν χημ. ο χαρακτήρας τών τετρατομικών. [ΕΤΥΜΟΛ. < τετρατομικός. Η λ., στον λόγιο τ. τετρατομικότης, μαρτυρείται από το 1889 στο Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν] … Dictionary of Greek
